سخن زن/۹: روزگار سیاه ورزش زنان؛ ما هم می‌توانستیم، اگر می‌گذاشتند

روزگار سیاه ورزش زنان؛ «ما هم می‌توانستیم، اگر می‌گذاشتند.»

زحل با حسرت به طرف تعمیر جمنازیوم نگاه می‌کند: «هرچند در آن زمان هم وقت برای تمرین دختران کم‌تر بود، اما با آن هم همان زمان محدود، برای ما یک فرصت نامحدود برای تقویت و پرورش هرچه بهتر خود در رشته ورزشی‌مان بود. تا بتوانیم با یافتن مهارت کافی، خود را آماده رقابت در مسابقه‌های بزرگ درون کشوری و برون کشوری کنیم.» در این حال زحل اشاره به مردانی می‌کند که به‌جز من و خودش در دو سرک منتهی به جمنازیوم، لباس مخصوص ورزشی پوشیده و بی‌خیال همه‌چیز در حال دَوشند. آن گاه با حسادتی که در واژه‌هایش جریان دارد، می‌گوید: «ما هم می‌توانستیم، اگر می‌گذاشتند.» ترک ناگهانی و یک‌باره ورزش برای زحل و دیگر دخترانی که به‌طور حرفه‌ای ورزش می‌کردند، ضربه سنگینی بر روح و جان آن‌ها وارد کرده و آن‌ها را به زمین زد، و پس از آن بسیار به سختی دوباره خود را بلند کرده و سر پای شدند.