پادکست هفتگی/۵۰: مهاجرت؛ ازجاکندگی و بازگشت دوباره

مهاجرت؛ ازجاکندگی و بازگشت دوباره

بسیاری از متفکران، به این باورند که مدرنیته با ازجاکندگی آغاز می‎شود؛ از ایجاد فاصله با سنت و نگاه کردن به قامت کامل آن برای ترسیم یک قامت جدید. فاصله از سنت چیزی نیست جز ازجاکندگی؛ جز ورود به جوامع و سنت‎های مختلف و سنجیدن قامت خود و سنتی  که در آن بزرگ شده‎ایم، در آیینه‎های گوناگون؛ با برداشت‎هایی از انسان و اخلاق که چه بسا برای ما غیر انسانی و غیر اخلاقی باشد. مدرنیته، سفر است و سفر، عبور مداوم  به مقصد سکنا گزیدن. از سفر کریستف کلمب و کشف ناگهانی، تا تبعید اندیش‎مندان در عصر روشنگری و تا مهاجرت‎های میلیونی معاصر به دلیل جنگ‎های ویران‎گر و یا حاکمیت رژيم‎های توتالیتر در جهان.

در اکس‎اسپیس این هفته‎ی روزنامه‎ی ۸صبح، به مفهوم مهاجرت می‎پردازیم؛ به ازجاکندگی و نگاه دوباره به میلیون‎ها آواره و تبعیدی که یا نمی‎توانند در سرزمین شان زندگی کنند و یا نمی‎خواهند. دامنه‎ی این فاجعه بزرگ است؛ و اما آیا می‎توان وسط چنین فاجعه‎ای، دنبال امکان‎ها و فرصت‎هایی بود؟ آیا انسان کنده‎شده از جامعه‎ی افغانستان، می‎تواند نسبتی با واقعیت‎های آن برقرار کند؟ تصویری که ما با فاصله گرفتن از افغانستان می‎بینیم، چیست و چقدر می‎تواند چهره‎ی دیگری از واقعیت را مقابل آن بگذارد؛ مقابل هنر، اندیشه، کنش سیاسی و اخلاقی و امکان تعامل و توافق با جهان انسانی. نقش چند دهه مهاجرت در پذیرش تکثر در افغانستان را چگونه می‎توان دید و آسیب‎های نگاه کردن و اندیشیدن  از این فاصله چیست؟